مرکز شهر اوتردام در فاصله چند مایلی از دریای شمال قرار دارد و ساختمان های اداری و اداری که رودخانه نیو میوز را پوشش می دهد یکی از شاخه های راین است. تور کشتی شما گذشته کارگاههای تعمیر کشتی سیلوهای دانه پایانه های دریافت زغال سنگ و چدن برای صنایع دره روهر و حتی انبار انبار پرتقال عظیم است که محموله خود را از امریکا لاتین دریافت طول می کشد. اگر می خواهید بزرگترین پایانه های کانتینری را ببینید, اما, شما باید به تور طولانی تری بروید که فقط در طول تابستان پیشنهاد می شود. شما را از نیو واتر وگ پایین می برد و به دریا می برد, جایی که احیای زمین موج شکن های گسترده ای را در اطراف عمیق ترین بندرهای بندر ایجاد کرده است. در اینجا جرثقیل های بارگیری گسترده بافندگی و تاول های سفید پالایشگاه های پهلو انبارهای نفت که توسط شل اداره می شوند, اکسون موبیل, کوچ, گانور و فشار خون. این انبارها متعلق به شرکت هایی با کلمات اختصاری برای نام ها هستند که مالکیت بخشی خود را توسط غول های نفتی جهانی پنهان می کنند: ارامکو, ویتول و کویت پترولیوم بین المللی (همچنین به عنوان شناخته می شود س8).
روتردام بزرگترین بندر در اروپا است, دهم بزرگترین در جهان. بیش از 150 سال پیش که گسترش صنایع سنگین اروپا از معادن زغال سنگ دره روهر و کالاهای خام استخراج شده در مستعمرات تامین شد. اما این انتقال از زغال سنگ به نفت پس از جنگ جهانی دوم بود که قاطعانه شهر بندری را شکل داد زیرا نفت خام در مقیاس وسیع وارد شد و پالایشگاه ها برای پردازش این شهر ساخته شدند.
که نفت تغذیه پالایشگاه روتردام? پاسخ ساده نیست. بسیاری از مشاغل مختلف می توانند در تهیه نفت از شرکتهای دولتی که مالک زمین زیر مخازن نفت هستند تا شرکتهای نفتی که استخراج می کنند و لباس هایی که می فروشند مشارکت داشته باشند. گاهی اوقات یک شرکت چندملیتی حق نفت را دارد و میتواند نفت را از زمین بیرون بکشد و امکانات لازم برای پالایش و تجارت نفت را دارد. شرکت های بزرگ نفتی این وضعیت را کسب کردند زیرا می توانستند همه این کارها را با عملیات گسترده در سراسر جهان انجام دهند.
در اواخر قرن 19 راکفلر استاندارد نفت تا به حال انحصار در پالایشگاه های نفت, خطوط لوله, حمل و نقل ریلی و امکانات ذخیره سازی در ایالات متحده, اما کنترل نمی ایالات متحده میدان های نفتی, و – برای شروع – وابسته به بریتانیا نفت معامله گران به کشتی محصولات خود را به اروپا. در سال 1911 استاندارد اویل توسط قانون ضد انحصاری در 34 شرکت حل شد عموکو, شورون, کونوکو, اکسون و موبیل. در جای دیگر, این شرکت های جدید مالکیت مشترک شرکت هایی مانند عربستان سعودی را به خود اختصاص دادند, که متعلق به استاندارد اویل کالیفرنیا بود (شورون), استاندارد اویل نیوجرسی (اکسون), وکیوم سوونونی (موبیل) و تگزاکو. ارامکو اطلاعاتی را در اختیار دولت ایالات متحده قرار داد و به دیپلماسی کمک کرد و – به معنای واقعی کلمه – به ماشین های جنگی خود سوخت داد. شرکتهای نفتی در سراسر حاشیه خلیج فارس شرکتهای تابعه کامل یا بخشی از بیپی بودند که خود 51 درصد متعلق به انگلیسیها بود تا زمانی که تاچر این شرکت را فروخت.
بزرگان نفت همه راه خود را نداشتند. در سال 1951 محمد مصدق شرکت نفت انگلیس و ایران را ملی کرد و در پاسخ شرکت های معروف به هفت خواهر-بی پی, شورون, اکسون, خلیج, موبیل, رویال داچ شل و تگزاکو – نفت ایران را تحریم کردند. به کمک انگلیسیها جنگندههایشان رز ماری را که از ابادان برای یک مشتری ایتالیایی نفت حمل میکرد به بندرگاه عدن منتقل کردند. هنگامی که شاه در یک کودتای تحت حمایت ایالات متحده در سال 1953 دوباره نصب شد, او موافقت کرد که کنترل نفت ایران را با هفت خواهر و شرکت فرانسوی که در نهایت توتال شد به اشتراک بگذارد. استعمار زدایی باعث ملی شدن نفت و تاسیس شرکت های نفتی دولتی شد که به درجات مختلف با رشته های نفت کار می کردند. در پایان دهه 1970 سهم هفت خواهر از تجارت بین المللی نفت از 90 درصد به 42 درصد کاهش یافت و معامله گران کالا برای پر کردن این شکاف عجله کردند. بازار جهانی نفت (دوباره) متولد شد.
هر چیزی را می توان به یک کالا تبدیل کرد. انسان و کار خود را, گیاهان و جانوران, دام و محصولات زراعی. اقیانوس به همراه داشت نه تنها مروارید و ماهی اما نهنگ, نفت که در لامپ مورد استفاده قرار گرفت قبل از یک تکنیک برای تبدیل نفت به نفت سفید توسعه داده شد. هر چیزی که از زمین استخراج شود می تواند کالا شود. نفت, و تمام فلزات – مس, جیوه, لیتیوم – که تولید صنعتی و بازرگانی در بستگی دارد. کالاهای مستعمرات و تجارت بردگان خون حیاتی سرمایه داری اولیه اروپا بود. قراردادهای تجاری و دستگاه های مالی ابزار فتح شد, استعمار و کالا. قراردادهای سلف خود به کالاهای انتزاعی تبدیل شدند. در اواسط قرن 19, قراردادهای سلف در شیکاگو انجمن تجارت دانه, چوب و گوشت پیشی معاملات نقدی. همانطور که مورخ ویلیام کرونون در کلانشهر طبیعت نوشت (1991), ' می توان خرید, فروش و حل و فصل اختلاف قیمت بدون هیچ گونه نگرانی در مورد اینکه چیزی واقعا برای پشتیبان گیری از قراردادها وجود داشته باشد.’
بازار کالاها فقط در مورد عرضه و تقاضا نیست. با اجبار دولتی چه از طریق اجرای قراردادها و چه در نقطه سرنیزه محافظت می شوند. جورج حورانی مورخ دریانوردی عرب در مورد توقف های طولانی در بنادر گرم و مرطوب نوشته است که بازرگانان باید به رحمت حاکم محلی تحمل کنند و از تهدید دزدی دریایی محافظت کنند. بازرگانان در جایی شکوفا شدند که یکپارچگی محموله ها و قراردادهای خود را تضمین کنند و جایی که بتوانند اطلاعات قابل اعتماد در مورد عرضه و تقاضا و قیمت ها را تضمین کنند. در سراسر امپراتوری, حفاظت از مسیرهای زمینی و دریایی, تهیه اطلاعات در مورد قوانین تجارت و تعرفه, و همچنین در دسترس بودن و انتقال اعتبار, کمک تجار توسعه روابط با عوامل محلی.
در نیمه اول قرن 20, یک تاجر فرانسوی, انتونین بسه, راه اندازی فروشگاه در عدن و یک عامل برای روغن پوسته با یک انگشت در هر پای شد, خرید و فروش قهوه, دام, پوست, روغن, چوب و کندر در سراسر اقیانوس هند و در امتداد ساحل شرق افریقا. نویسنده سفر فریا استارک به یاد دیدار او در عدن در طول جنگ جهانی دوم: 'من دو بار در هفته یا بیشتر به شهر قدیمی دهانه فرار, برای دیدن هیلدا بس و انتون درخشان با شادی و کینه توزی. او در این زمان مضطرب بود زیرا در طول جنگ نمی توانست کمک کند . بسه و همتایان بریتانیایی و هندی اش به همان اندازه که از امپراتوری عدن محافظت می کردند با شور و حرارت از امپراتوری دفاع کردند و منافع و شبکه هایشان اغلب با هم تداخل دارند. در دوران پیری او وقف بزرگی از بسه منجر به تاسیس کالج سنت انتونی در اکسفورد شد. در میان یک مبارزه شدید ضد استعماری در عدن, کارگران در شرکت خود را در مورد میوه ها از کار خود اعتراض به خارج شدن به انگلستان. پس از استعمار زدایی در سال 1967 منافع متعدد و مختلف وی در مستعمره سابق انگلیس ملی شد.
تاجران و بازرگانان همیشه با میل یا اکراه به عنوان نگهبان پیشروی کشورهای قدرتمند مورد استفاده قرار گرفته اند. جهان برای فروش در سال 2011 با ایان تیلور فقید ویتول در یک هواپیمای شخصی به بنغازی در لیبی شروع می شود. ویتول که بزرگترین شرکت بازرگانی نفت جهان است از سوی دولت قطر خواسته شده بود تا سوخت دیزل و بنزین و سوخت را به شورشیانی که با قذافی میجنگند تحویل دهد. تیلور به جای پرداخت نقدی ترتیب داده بود که محموله نفت خام را در انتهای خط لوله مصر از میادین نفتی لیبی دریافت کند. به طور طبیعی, او اجازه از دولت بریتانیا برای معامله امن بود, همراه با چشم پوشی از تحریم ها از ایالات متحده. ویتول به دستور قدرتهای خارجی جنگ در لیبی را روان می کرد اما تیلور ادعا کرد اقدامات وی سیاسی نیست. به نظر می رسد این مانترا تیتان های تجارت کالا است که توسط خاویر بلاس و جک فارچی مصاحبه شده است: ما فقط برای پول اینجا هستیم. فکر می کنم همه چیز بستگی به این دارد که شما سیاست را به چه معنا می گیرید.
اسطوره مبدا معاملات کالاهای امروزی به دوران استعمار زدایی برمی گردد. اما البته می توان این موارد را در شرکت هند شرقی و سایر شرکتهای سرمایه داری بازرگان اولیه که در استخراج منابع از مستعمرات مشارکت داشتند جستجو کرد. نقطه شروع ممکن است 1592, زمانی که معامله گران از شرکت ونیز راه اندازی شرکت شام در لندن; شام شرکت بازرگانان کمک یافت شرکت هند شرقی هفت سال بعد. در دوران مدرن ارتباطات خانوادگی مشابهی وجود دارد: بسیاری از شرکتهای تجاری کالا از برادران فیلیپ ظهور کردند که به عنوان فروشنده قراضه و سنگ معدن شروع به کار کردند و در دهه 1960 به یک بازرگان جهانی فلزات تبدیل شدند.
همیشه خانواده های خوشبختی نیستند. مارک ریچ در سال 1983 زمانی در لیست تحت تعقیب اف بی ای قرار گرفت که یک دادستان جوان ایالات متحده در منطقه جنوبی نیویورک به نام رودی جولیانی او را به 51 جرم از جمله فرار مالیاتی متهم کرد. اتهام گذشته فصل نهایی در یک داستان طولانی بود. پس از ملی شدن کانال سوز در سال 1956 و جنگی که اسراییل و متحدانش علیه مصر به راه انداختند دولت اسراییل تصمیم گرفت خط لوله ایلات را در خلیج عقبه در جنوب تا اشکلون در سواحل مدیترانه بسازد تا کانال را دور بزند. این خط لوله که یک سرمایه گذاری مشترک مخفی 50-50 با ایران بود توسط دویچه بانک در معامله ای که توسط رییس بانک به نام هرمان ابس که مسوول سلب مالکیت اموال یهودیان در المان نازی بود تامین مالی شد. ثروتمند بود, هنوز هم با برادران فیلیپ, که تامین نفت به خط لوله تضمین, اعزام تانکر برای بلند کردن نفت در ابادان, بادبان در اطراف شبه جزیره عربستان, و خالی کردن مخفیانه در ایلات. از اواخر دهه 1950 تا دهه 1970 اسراییل 90 درصد نفت خود را از ایران وارد کرد.
ریچ در سال 1974 برادران فیلیپ را ترک کرد و شرکت تهاجمی تر ریسک پذیری خود را در سوییس تاسیس کرد و حتی پس از انقلاب 1979 نیز به تامین نفت ایران ادامه داد. به نظر میرسد که در مورد این تجارت با شیطان کوچک عملگرا بوده است همانطور که او در مورد تجارت مشکوک اسلحه با شیطان بزرگ چند سال بعد خواهد بود که به عنوان ماجرای ایران و کنترا علنی شد. اما در ایالات متحده توافق مخفیانه ریچ با ایران برای تامین نفت اسراییل قبل از انقلاب مورد تشویق قرار گرفت اما پس از انقلاب مورد انتقاد قرار گرفت و منجر به حمله جولیانی به او شد. اشتباه ریچ این بود که معافیت تحریم ها را تضمین نکرد. ریچ سرانجام توسط بیل کلینتون ظاهرا به دستور ایهود باراک مورد عفو قرار گرفت و تا حدودی به این دلیل که به موساد کمک کرده تا اطلاعاتی در مورد ایران فراهم کند.
قوام نکرومه نخستین رییس جمهور غنا نو استعماری را منتشر کرد: مرحله نهایی امپریالیسم در سال 1965 مشخص بود که کشورهای تازه استقلال یافته باید بجنگند تا اجازه دهند از نظر اقتصادی خودکفا شوند. نکرومه نوشت: 'استعمار زدایی',
سخنگوی امپریالیست واژهای است که بهطور غیرمستقیم توسط سخنگویان امپریالیست برای توصیف انتقال کنترل سیاسی از استعمار به حاکمیت افریقا به کار میرود. بهار انگیزه استعمار اما هنوز حاکمیت را کنترل می کند. کشورهای جوان هنوز تامین کننده مواد خام هستند, کالاهای قدیمی تولیدی ... استعمار به شکل جدیدی دست یافته است ... و نو استعمار امروز به سرعت از طریق کنسرسیوم ها و ترکیب های انحصاری که قالیشویی شورش افریقا علیه استعمار است خود را در بدنه افریقا جا می دهد.
بازارهای جدید کالاهای اولیه توسط بازرگانان و بازرگانان مهندسی شده بودند که از ناامیدی کشورهای تازه استعمار شده و فقیر که غنی از کالاها بودند استفاده می کردند. روابط غنی با دولت محافظه کار در جامایکا تقویت شد و نفت مورد نیاز خود را در ازای محموله های بوکسیت و حتی پیشبرد پول نقد برای بازپرداخت وام صندوق بین المللی پول جامایکا فراهم کرد. این توافق در سال 1985 به یک قرارداد ده ساله منجر شد که جامایکا الومینا را به شرکت ریچ + با 25 درصد زیر قیمت بازار فروخت. تجارت سودمندی در پی داشت: او این کالای ارزان خریداری شده را به کارخانه های ذوب جامایکا عرضه کرد و محصولات تمام شده الومینیوم را دریافت کرد. با سقوط اقتصادی جاماییکا سیاستمدارانش از این سرقت نور روز سپاسگزار بودند.
شرکت ریچ و دیگر تاجران عمده کالاها-کارگیل, گلنکور, لویی دریفوس, مرکوریا, برادران فیلیپ, ترافیگورا, ویتول و اکستراتا – فقط از استعمار زدایی بهره مند نشدند. این افراد همچنین از پایان اتحاد جماهیر شوروی و متعاقبا فروش دارایی های دولتی خود سود بردند. معامله گران کالا با شرکت های دولتی جدید و همچنین شرکت های خصوصی راه اندازی شده توسط الیگارشی ها و شرکت هایی که خطوط بین این دو را محو کردند معامله کردند. هنگامی که پوتین دستور زندانی شدن میخاییل خودورکوفسکی را صادر کرد طبق گفته یک تاجر کالا به نقل از بلاس و فارچی این بود که سعی کرده بود نفت یوکوس را به یک شرکت امریکایی بفروشد. شما می توانید خشم را تصور کنید. این بچه ها این رو به صورت رایگان. برای این پول ندادند: گرفتند. حالا میخوان به یک شرکت امریکایی بفروشن? تجارت با دشمن تنها موضوعی در دادگاههای منطقه جنوبی نیویورک نبود.
از دهه 1970 به بعد تجارت با در دسترس بودن اعتبار ساده همراه با مالی سازی اقتصاد جهانی تقویت شد. بانک ها معامله گران کالا را دوست داشتند و با خطوط اعتباری هزینه می کردند. ریچ از اعتبار اسنادی پاریباس برای محموله های بزرگ استفاده کرد که توانایی پرداخت نقدی را نداشت. مشتقات و گزینه ها به معامله گران این امکان را می داد تا خطرات خود را در خرید کالاها محافظت کنند تا بتوانند پول خود را با قیمت کالاهای قراردادی بالا یا پایین ببرند.
باشگاه پسران بازرگانان کالا در هم تنیده و از نزدیک در ارتباط است و روشهای تجارت مخفیانه و تهاجمی سود جویانه خود را تقویت می کند. اکثر شرکت ها به عنوان مشارکت فعالیت می کنند و به غیر از گلنکور هیچ کدام تصمیم نگرفته اند که عمومی شوند و خود را در معرض موشکافی قرار دهند که دفترچه لیست بازار سهام به همراه دارد. معامله گران کالا نمی خواهند موشکافی کنند. با دزد دزد و الیگارشی کار می کنند, انجام برخی از بهترین معاملات خود را در کشورهای در جنگ, پور پول به خزانه جنگ سالاران و کمک به سازمان های اطلاعاتی. پیگرد قانونی برای تخلف اغلب شکست, به خصوص در کشورهایی که دولت دسترسی محدود است. در هر صورت, شرکت تنها می تواند به طور موثر برای رشوه خواری و کسب و کار نهفته تحت پیگرد قانونی قرار – مانند تخلیه زباله های کشنده در محله های مسکونی در ساحل عاج, به عنوان ترافیگورا در بود 2006 – نه برای شیوه معمول خود را از تجارت درنده درنده.
هرگونه پیگرد قانونی موفق از جمله دادگاه های ایالات متحده تقریبا همیشه نتیجه اتحاد و دشمنی بوده است. هر زمان که ایالات متحده نتوانسته است مانع تجارت بازرگانان کالا با دشمنان خود شود – ایران, کوبا, سودان, روسیه, ونزویلا – جریمه های چند میلیارد دلاری را برای بانک های تامین مالی این معاملات اعمال کرده است. توانایی ایالات متحده در استخراج جریمه و اعمال انطباق با بانک ها یک شاهکار قابل توجه است که با این واقعیت امکان پذیر است که قیمت کالاها به دلار و با قدرت عظیمی که ایالات متحده بر زیرساخت های مالی جهانی اعمال می کند. جغرافیای سیاسی نیز در تصمیم گیری در مورد اینکه کدام بانک ها و معامله گران رفتار ویژه و معافیت تحریم ها را دریافت می کنند نقش داشته است و کدام یک نه.
معامله گران کالا به رژیم های مالی و حقوقی سازگار اعتماد می کنند. اما همچنین نیاز به دسترسی راحت به زیرساخت های گسترده ای از امکانات حمل و نقل و بازار دارند. به همین دلیل است که روتردام که در 75 سال گذشته سرمایه گذاری دولتی و خصوصی را در بندر خود ریخته است به قطب قابل توجهی تبدیل شده است. هنگامی که هفت خواهر در دهه 1970 کنترل نفت جهان را از دست دادند روتردام به خانه پاکسازی بازار نفت تبدیل شد و موقعیت این کشور به عنوان مهمترین مرکز صادرات مجدد هیدروکربن ها در اروپا بسته شد. حتی تحریم نفتی عرب در سال 1973 نیز تاثیری در وضعیت این کشور نداشت. یک کارمند دولت در بندر در زمان گفت نیویورک تایمز که ' تانکر این هفته در همان نرخ به عنوان هفته قبل وارد, و هفته قبل از که. روتردام با گذشت هزاره میزبان هفت پالایشگاه و دفاتر اصلی یا منطقه ای ویتول, وانول, ترانسول, روغن فله, روغن جهانی و مبانفت. مقر سلطنتی داچ شل در نزدیکی لاهه است. برخی از معامله گران مقر خود را به لندن برای دسترسی به بانکداری منتقل, مقررات سهل انگار و فرهنگ دفتر تهاجمی تر, اما بسیاری دیگر در روتردام باقی می ماند.
در سال 1986 شرکت مارک ریچ نیازی به مالکیت ریخته گری جامایکان نداشت که از سودش برخوردار بود. در دهه های دخالت, با این حال, معامله گران کالا نه تنها کارخانه ها و پالایشگاه ها بلکه معادن و میدان های نفتی را خریداری کرده اند. ویتول دارای امکانات ذخیره سازی عمده در روتردام, سنگاپور, کاراییب و فجیره در امارات متحده عربی. گلنکور صاحب 150 معادن, کارخانه های ذوب و کارخانه در سراسر جهان. ترافیگورا دارای پالایشگاه ها و معادن است. کارگیل صاحب زمین های خوراکی, مزارع نیشکر و مزارع کارخانه در چندین قاره. مسیر این شرکت شبیه به شرکت حمل و نقل و بازرگانی شل در ابتدای قرن 20 است که از طریق ادغام با رویال داچ در اختیار میدان های نفتی قرار گرفت. تولیدکنندگان ملی هیدروکربن نیز وارد تجارت تجاری شده اند: از جمله, عربستان سعودی ارامکو, روسنفت روسیه و نفت ملی ابوظبی. پوسته, فشار خون, اکسون موبیل و توتال در حال حاضر کنترل اسلحه تجارت شدید موفق, خرید و فروش نفت تولید کنندگان دیگر و حدس و گمان در بازارهای مالی. این معامله گران داخلی با سود سالانه پیش از مالیات 4 میلیارد دلار برای شل و 2 یا 3 میلیارد دلار برای فشار خون و کل پول قابل توجهی کسب می کنند. در زمان عرضه بیش از حد در بازار نفت, تولید تقریبا به اندازه گذشته سودمند نیست, بنابراین شرکت های بزرگ به جادوی مشتقات مالی اعتماد می کنند تا از طریق بازوهای تجاری خود پول نقد را جمع کنند. حتی بهتر است که بتوانند از پرداخت مالیات توسط عملیات تجاری خود از حوزه های قضایی کم مالیات مانند باهاما جلوگیری کنند.
این روزها, نقش واسطه ای از نوع مارک ریچ یک بار در زمان, حمل و نقل نفت از یک کشور به خطوط لوله دیگر, ممکن است لازم باشد. نفتی که از خط لوله ایلات-اشکلون عبور می کند اکنون توسط شرکتی به نام پل زمینی مد قرمز تامین می شود. مد رد یک کنسرسیوم بین دو شرکت زیرساختهای هیدروکربنی اسراییلی و پترومال است که یک شرکت خدمات نفتی عجیب مستقر در ابوظبی است که مالکیتش – زمانی که یکی از شرکتهای پوستهاش را بازگرداند – میتواند به دو شاهزاده از خانواده حاکم این کشور ردیابی شود. در همین حال اسراییل به طور یکجانبه این خط لوله را تصرف کرده و از پرداخت 1.1 میلیارد دلار (به اضافه سود) به ایران امتناع می ورزد. این خط لوله به خودی خود یک راز دولتی است و کمیته کنست حکم داده است که هر کسی که اطلاعاتی در این باره درز کند ممکن است مشمول پانزده سال زندان شود.
